Geçen hafta Kamala Harris, yeni işletme girişimlerine yönelik maksimum anında vergi indirimi miktarını 50.000 dolara yükseltecek olan son ekonomi teklifini duyurdu.

Bu daha yüksek indirim, girişimcilerin faaliyetlerinin ilk yılında karşılaştıkları maliyetleri dengelemeyi amaçlıyor. Bu maliyetler, Shopify tarafından geniş çapta alıntılanan araştırmaya göre, ürün ve gönderim maliyetlerinden personel maaşına ve pazarlama masraflarına kadar her şeyi hesaba kattığında 40.000 dolara kadar çıkabiliyor.

Harris’in önerisi etrafındaki tartışmanın muhtemelen “Bu vergi indirimi iyi bir fikir mi?” sorusuna odaklanacağı öne sürülüyor ancak aslında daha verimli olabilir iki soru sormak: “İlk etapta o 40.000 dolara nasıl ulaştık ve devlet bu rakamı düşürebilmek için bir şey yapabilir mi?”

Çoğu şehir ve eyaletin sonunda iş kurma sürecini basitleştircen iş, izin ve denetim süreçlerinin maliyeti, karmaşıklığı ve sıkıntısı devam ettikçe, bu soruyu sormaya başladığı ortaya çıktı. Benim kuruluşumun bir parçası olan şehirlerin iş kurma sürecini kolaylaştırmaya yardımcı olan tarafsız bir proje olan Cities Work projesi, ülkenin 20 şehrinde küçük bir aile işletmesi restoranı açmanın yalnızca izin ve lisans ücretleri olarak 5.000 dolardan fazla maliyeti olabileceğini buldu, bu rakam San Francisco gibi şehirlerde 20.000 dolardan fazla olabiliyor.

Bir berber dükkanı, girişimcinin hiçbir hata yapmamasını veya gereken tüm belgeleri yeniden yapmamasını varsayarak sekiz farklı hükümet kurumuna yayılmış ortalama 55 farklı düzenleyici adım gerektirebilir.

Shopify’in araştırması, tüm küçük işletme girişimlerinin neredeyse dörtte birinin “beklenmedik şekilde pahalı” olarak gösterdiği, çeşitli hükümet red tape’leri arasında sık sık tekrarlayan gereksinimler karşısında şaşkınlık ifade ettiğini gösterdi.

Bu, girişimcilerin genellikle tahmin etmekte veya bütçelemekte zorlandıkları maliyetlerdir, çünkü birçok şehir, işletme sahiplerinin izin başvurularını yapmadan önce süreci tamamen açıkça belirtme şansına sahip değildir, bu da işletme sahiplerinin ücretler arttıkça veya gecikmeler daha yüksek kiracı maliyetlerine yol açtığında orta yolda süreci terk etmesine neden olur, gelir olmadan denklemek.

Kansas City’den bir girişimci, “Benim City Hall’e aralıksız olarak 1,5 yıl gitmemin, hayır demeyişlerinin sayısını hayal edin. O hayır diyen noktada kaç kişi durdu. O başlangıçtaki hayır yüzünden çok sayıda (küçük işletme) kaybettik” diye bir ifade kullandı.

İyi haber ise, yerel ve devlet hükümetlerinin Kongre’den yeni bir vergi tasarısının onaylanmasını beklemek zorunda kalmadan bu zorluklara yönelik politika çözümleri uygulayabileceğidir.

Bu yıl Washington, D.C., yinelenen ve gereksiz işletme lisans kategorilerini azaltan, yüksek lisans ücretlerini düşüren ve geliri ilk yıl 10.000 dolardan az olan yeni işletmeler için ücretleri kaldıran BEST Act adlı bir yasayı finanse etti.

Ancak ilerleme başka yerlerde yavaş olabilir.

Bipartizan bir koalisyon üyesi olan Maryland temsilcileri bu yılın başlarında bazı işletmeler için ilk yıl dosyalama ücretlerini tamamen kesecek bir yasa tasarısı sundu ancak komitede öldü. Ve Nevada’nın 2023 yılında, belli bir yıl içinde işletme sahiplerine lisans ücretlerini feragat etmeyi öngören bir tasarısı, hiç görüşmeye dahi alınmadı.

Bu tür reformlar genellikle politika yapıcıları kısa vadeli bir fedakarlık yapmaya zorlar (azalan lisans ve izin ücretleri ile kayıp gelir), ancak uzun vadede herkesi fayda sağlamak için (artan girişimcilik, ekonomik fırsatlar ve daha fazla vergi geliri) yapılabilir. Önceki reformların sağladığı kanıtlar, bu fedakarlığın yapılması gerektiğini gösteriyor.

2012 yılında Şikago Belediye Başkanı Rahm Emanuel, işletme lisansı türlerini %60 oranında azaltan ve işletmelere 2 milyon dolar tasarruf sağlayan büyük ölçekli bir lisanslama reform çabası başlattı. O dönemde Şikago, yoğun lisanslama gereksinimlerine sahip büyük şehirler arasında bile bir aykırı olarak kabul ediliyordu ve 117 tür lisansı vardı.

2017’de daha fazla reform izledi ve Harvard’dan bir vaka çalışması, çabaların “küçük işletmeler ve girişimciler için düzenleme sürecinde dramatik iyileşmelere ve iş ortamında belirgin bir iyileşmeye yol açtığını” buldu.

2013’te lisans gelirlerinde ve 2014’te işletme vergisi gelirlerinde kısa süreli düşüşlere rağmen, Şikago hızlıca toparlandı ve 2020’de küresel ekonomiyi sarsan COVID-19 pandemisinin fırlaklığına kadar eski lisanslama reform yıllarının oldukça üzerinde sabit kaldı. Aslında, gelirler 2022 itibariyle zaten toparlanmaya başladı ve Emanuel’ın başlangıçtaki reform çabalarından sadece iki veya üç yıl sonra, lisans gelirleri zaten reform öncesi yıllardan daha yüksekti.

Ülkenin girişimcilerine, özellikle küçük ve mikro işletme kurmaya başlayanlara yardım etme konusunda, şehir yetkililerinin Kongre’nin bir hareketine veya başkanlık seçimine gün kurtarmasını beklemek zorunda kalmaları gerekmez.

Bugün Amerika’da yeni bir işletme açmayı daha ucuz, daha hızlı ve daha basit hale getirmek için güçleri vardır. Güncellenmiş, maliyetli ve gereksiz düzenleyici yükleri basitleştirmek, ilk adımdır.