Bu seçim döneminde, her iki aday ve her iki parti yüzleştiğimiz en ciddi sorunlardan biri olan borç sorununu görmezden geliyor.

Her iki parti de farklı popülist mesajları aracılığıyla Amerika’nın en güçlü CEO’larından bazılarıyla karşı karşıya gelmiştir – ki bu liderlerimizin bir gün bir acil borç krizi ortaya çıkarsa yardımına ihtiyaç duyabileceği kişilerdir.

Yıllık açıklarımız yaklaşık 2 trilyon dolara ulaşıyor ve toplam borç yaklaşık 30 trilyon dolar aralığında. Daha da kötüsü, hem açık hem de borcun seyrinde bir iyileşme belirtisi yok. Kamu politikasına biraz ilgi duyan herkes bu sorunun farkında. Sorun, bir kriz politika yapıcılarına eyleme zorlamadan önce bununla ilgili bir yol olup olmadığıdır.

Politikacıların borcu azaltmak için planlar öne sürmek istemedikleri açıktır – bu zor seçimler ve popüler olmayan kararlar gerektirecektir. Demokratlar, vergileri artırmak ve askeri gücü azaltmak istemekle suçlanma korkusu taşırlar. Konuşan Cumhuriyetçiler, Medicare ve Sosyal Güvenlik’i kesmek istemekle suçlanırlar. Bu politik gerçeklerle karşı karşıya kalan politikacılar sadece konuyu seçmek isterler, özellikle seçim döneminde.

Sorunu görmezden gelmek bugünkü politikacıları affedebilir, ancak yarının politikacılarını affetmeyecek – ve elbette vergi mükelleflerini veya hükümet hizmetlerine güvenen insanları affetmeyecek. Karşılaştığımız soru, politikacıların bir finansal çöküş veya benzer bir kriz onları zorlamadan önce sorunu ele almaları için nasıl başarılı olacaklarıdır.

Cevap belki de politikacılardan değil, ülkemizin bazı CEO’larından gelebilir.

ABD’nin finansal sıkıntılar zamanlarında ulusa yardım etmek için iş liderlerinin tarihi var. Bir asırdan fazla önce, finansal dev J.P. Morgan, iki finansal panik ile başa çıkmaya yardımcı oldu. Örneğin Grover Cleveland döneminde, ABD tehlikeli bir likidite kriziyle karşı karşıya kaldı. Morgan o dönemin politikacıları tarafından pek de popüler değildi, ancak yardım edebileceğini gördü.

1895 yılının Şubat ayında, New York’tan Washington’a gelerek Başkan Cleveland ile görüşmek üzere Washington’a indi. Cleveland onu görmek istemese de, Morgan yine de Washington’da kaldı ve Beyaz Saray’a bir mesaj gönderdi: “Başkanı görmeye geldim. Ve onu görene kadar burada kalacağım.”

Nihayet Cleveland, Morgan’ın müdahalesine – hükümetin ihtiyaç duyduğu altını sağlayan bir Morgan liderliğindeki sendika aracılığıyla çözüm bulmuştu.

Benzer bir şey, 1907’de Morgan’ın Moore & Schley’i kurtarma planını geliştirerek Amerikan ekonomisini kurtarmaya yardımcı olmasıyla gerçekleşti. O dönemin devlet başkanı olan Teddy Roosevelt ile kötü ilişkilere sahip olmasına rağmen bunu yaptı. 19195108/0-mtzykb-bkql-ryypau

Bu durumda yardım etmeye çalışan bir başka iş lideri John D. Rockefeller’dı. O da Roosevelt ile kötü ilişkilere sahipti – o sırada Rockefeller’ın şirketini parçalamaya çalışan isent. O da 1907 panik sırasında borsayı desteklemek için bir kısmı servetini kullanmaya çalıştı.

Sömürücü ününe rağmen, gerektiğinde ulusa yardım etme isteği tekrarlayıcı bir zekâydı. Büyük Savaş sırasında, zıt siyasi partilerde olmasına rağmen Başkan Woodrow Wilson’ı sıkı bir şekilde destekledi. Ayrıca 70 milyon dolardan fazla bağışta bulunarak sadece ABD’de değil, Fransa’da da, üzerinde adını taşıyan bir sokak bulunan bir sokak oluşturdu.

Büyük Buhran’ın başlangıç aşamalarında, Rockefeller hem mali hem de retorik olarak ekonomiye yardım etmeye çalıştı. Yine 1929 borsa çöküşünden sonra borsayı destekleme girişiminde bulunduğu Charles Schwab ve Henry Ford gibi diğer iş liderleri ile başarılı bir şekilde fiyatları stabilize etmeye bir kez daha çalıştı.

Rockefeller ayrıca, 1932’de “Bunlar umutsuzluğun hakim olduğu günler. 93 yaşındaki hayatımda, krizler geldi ve gitti. Refah her zaman geri döndü ve tekrar dönecek.” diyerek moral kazanmaya çalıştı.

Bu çabalar bir asırdan fazla bir süredir devam etmesine rağmen, daha yeni çabalara da rastlanmıştır. JP Morgan Chase’den Jamie Dimon, 2008 finans krizi sırasında yardımcı olmak için adım attı. Firmanın durumu iyi olmasına rağmen hükümetin kurtarma planına katıldı, bu da diğerlerine sorunlarını paylaşabilecekleri sinyalini gönderdi.

Devasa borç yükümlülüklerimiz ve gelecekteki bir finansal krize potansiyel ile, bazı günümüz CEO’ları Dimon, Rockefeller veya Morgan’ın örneğini izlemek zorunda kalabilir.