Üniversite herkes için değil. Ancak bunu özellikle üniversiteye gitme şansı olmayan çoğu orta sınıf aileye anlatmaya çalışın.

İkinci Dünya Savaşı’nın sonundan bu yana, üniversite diploması sosyo-ekonomik hareketliliğin Kutsal Kadehi haline geldi. Ve yine de günümüz Gen Z öğrencilerinin iyi bir kısmı lisans diploması gerektirmeyen mesleki yollara yönelmeyi tercih ediyor. Aileleri onlara en azından lisans diploması olmadan, bulabilecekleri en iyi işin Taco Bell’de müdür olduğunu söyleme eğiliminde.

Bu arada, Miami, Las Vegas ve New Orleans gibi turizme bağımlı şehirlerin 21. yüzyılda başarılı olabilmek için eğlence ve konaklama sektörü işlerinden öteye yönlendirilmesi gerekmektedir. Bu işler düşük beceri gerektiren, kötü ödeyen ve yüksek işten çıkma oranlarıyla uğraşan işlerdir. Bu toplumların yetenekli işgücünü korumak ve çekmek için bilgi işlem, finans ve sağlık gibi daha yüksek katma değeri olan hizmetlerde yetenekli bir işgücü yetiştirmeleri gerekecektir.

Bu yapmanın en umut verici yollarından biri işletmelerin çıraklık programları sunmalarıdır, işgücünü yeniden becerilendirmede kanıtlanmış bir araçtır. Çıraklıklar, elle tutulan tecrübeyi sınıf eğitimiyle birleştiren, belirli becerileri kazandırırken bir ücret kazanılan eğitim programlarıdır. Bu programlarda edinilen beceri, işverenin özel ihtiyaçlarına doğrudan uygun olarak şekillendirilmiştir.

Çıraklıklar son birkaç yılda, becerili istihdam için kanıtlanmış bir yol olarak yeniden yükselişte. Çalışma Bakanlığı kayıtlarına göre, son on yılda üniversite kayıtları sürekli olarak azalmıştır. Ücretli işbaşı eğitiminin, sınıf eğitimiyle birleştiği şekilde, birçok Gen Z için ihtiyaçlarını karşılarken bu tür eğitim fırsatlarının gelecekte görüleceği beklenebilir.

Çıraklıklar işgücü zorluklarını hafifletmede önemli bir rol oynar. Özellikle, becerilerin kritik olduğu imalat sektöründe elle tutulan eğitimin önemli olduğu bölgelerde beceri açığını kapatırlar. Çıraklıklar işgücü devirdini azaltmaya yardımcı olur ve yetenekleri korur. İşgücü gelişim uzmanı Amy Murphy’ye göre, “çıraklıklar, sadaketi ve bağlılığı teşvik ederek bu sorunu hafifletmeye yardımcı olur” – çalışan ve işveren için kazan-kazan bir durum.

Çıraklıklar ayrıca verimliliği artırır ve inovasyonu destekler, bir şirketi ileri taşımak için çözüm ve iyileştirmeler önerir. Ulusal düzeyde, çıraklıklar rekabetçi bir ekonomiyi sürdürmek için önemli bir etkiye sahiptir. Aynı zamanda, çıraklar özgün beceri kazanımları nedeniyle işsizlik oranlarının genellikle düşük olmasını garanti altına alırlar.

İşverenler için artan verimlilik başka bir ekonomik etkidir, çünkü çıraklar becerili bir işgücüne katkıda bulunur ve işe alım maliyetlerini düşürür. Diğer etkiler yerel ekonomide ekonomik büyüme ve ulusal düzeyde sanayi rekabetçiliği olabilir. Araştırmalar, işverenlerin yüksek verimlilik ve düşük devir oranları nedeniyle çıraklık programlarına yatırılan her dolar için neredeyse 1.50 dolar geri dönüş elde edebileceklerini göstermiştir.

Özellikle ABD’deki devlet hükümetleri ve organize emek tarafından sunulan çıraklık programları son derece başarılı olmuştur. Bunlar, Güney Carolina Çıraklık Carolina ve Wisconsin Çıraklık Programı gibi programları içerir. Kuzey Amerika İnşaat Sanayi Sendikası yıllar boyunca milyonlarca işçiyi eğitmiş ve yüksek tamamlama oranları ve başarılı iş yerleştirmeleri ile övgü almayı başarmıştır.

Ne yazık ki, ABD’de çıraklıklar genellikle ana akımın dışında kalmaktadır. ABD işgücü yılda 830.000 yeni çıraklık fırsatına ev sahipliği yapabilir ve bunun sonucu olarak 28.5 milyar dolarlık ücret artışı sağlayabilir. Ve hem Trump hem de Biden yönetimlerinin çıraklıkları desteklemek için önlemler aldığı düşünülse de, ABD hala geride kalıyor.

Bir ana güdülenme politikası olan dışa kaydırmayı ele alalım. Amerika’ya yurtdışından üretimi geri getirme olan bu hedef, becerikli bir işgücü boru hattı olmadan başarılı olmayacaktır. Ancak Deloitte ve Manufacturing Institute’a göre, imalat sektörü 2033 yılına kadar neredeyse 2 milyon dolu işe sahip olacak.

Çıraklıklar işgücü zorluklarımız için mucizevi bir çözüm değil, ancak ulusal rekabet gücümüze katkı sağlayarak sosyal hareketlilik ve ekonomik ilerleme için umut vadeden bir fırsat sağlayabilir. ABD, böylesi girişimleri ulusal çapta desteklemek ve genişletmek konusunda akıllıca davranmalıdır.

Jerry Haar, Florida Uluslararası Üniversitesi’nde uluslararası işletme profesörüdür. Ayrıca Woodrow Wilson Uluslararası Merkezi ve Rekabet Konseyi’nde bir akademisyen üyesidir.